Ο αγώνας

Και αλλες στιγμές απλά δε θέλω να θυμάμαι τι συμβαίνει στη ζωή μου. Δεν έχω καμία όρεξη να πάω στο πάρτυ απόψε. Γιατί να πάω; Για να δω εσένα; Για να κυνηγήσω μια ευτυχία; Για να ψάξω μια άλλη ευτυχία; Βαρέθηκα να ψάχνω. Βαρέθηκα να τρέχω σε έναν αγώνα δρόμου για να φτάσω πρώτη μπροστά σου και να κάνω το παν για να σου ανοίξω τα μάτια, να δείς επιτέλους πως είμαι εδώ. Είμαι άρρωστη. Βαρέθηκα να κυνηγάω τους ανθρώπους. Βαρέθηκα να κυνηγάω την ευτυχία. Εδώ και μέρες δεν έχω βγεί απ το σπίτι. Συνηθίζω τώρα πια μέσα στο σπίτι. Δε μου θυμίζει τόσο πολύ εσένα τώρα. Ούτε τόση μοναξιά όσο πρίν νιώθω εδω μέσα. Και ακόμα και αν χτες το βράδυ δεν έπεσα μόνη μου για ύπνο ενώ σήμερα ολομόναχη, και πάλι το συνήθησα. Ίσως αρχίζω και γίνομαι λίγο δυνατή..


Μου τη σπάνε οι απόκριες. Μου τη σπάει ο -χαρούμενος για κάποιο λόγο- κόσμος στους δρόμους. Έχω κουραστεί.


Να παλέψω; Να πάω στο πάρτυ; Να αγοράσω τη δερμάτινη τσάντα που κάνει 30 ευρω;
Ισως είναι στη φύση μας να παλεύουμε μέχρι τέλους
Ισως και οχι